The terrain lamp
The stars
Chalcedonic high above
losing its lustre
To the moonlight white.
Like an arrow in its lost path
A solitary night bird flapped,
Shattering the heavy silence of the skies.
Dressed in shadows,
The trees stood still,
Stubborn as a naughty child.
Far away on the hilltop dark,
Shone a flickering light
Still and anon--the sighing lamp.
A light of hope
Expecting a dearones return march?
A lamp lit to the alters of the Divine?
Some wayside wanderer resting for the night?
Or a wet--eyed silent obsequial observed?
Like the frenzied dance of a vagabond
The lamp--with it's bated breath
A certainty of a humane art
An arm of hope absatively
 reaching out into the dark
A vain battle lit
Against the treacherous night..

പുതുസൂത്രവാക്യങ്ങൾ

ഈ പരിണയം
പഴകി ശീലിച്ച സൂത്രവാക്യങ്ങളുടെ പൊളിച്ചെഴുതാണ്
പുതിയ സമവാക്യങ്ങളിൽ
ഞങ്ങൾ ചില്ലകൾ
മക്കൾ വേരുകൾ.
 വിപ്ലവാഗ്നിയിൽ ഒന്നിച്ച്
പുറപെട്ട യാത്രികർ...
എതിർദിശകളിലാണെന്നറിയാതെ
ഞങ്ങൾ പേറിയത്
 ഭൂതഭാണ്ഡങ്ങളും ഇന്നിൻ പരിഭവങ്ങളും...
യുഗാന്തരങ്ങളിൽ വിഫലമീയാത്ര എന്നറിയുകിലും
 മക്കളെന്ന വേരുകളിൽ
പിണഞ്ഞൊന്നായ്നിൽക്കുന്നു....
സൂത്രവാക്യങ്ങൾ മാറിയതറിയാതെ
അവരും.......